Ik was gisteren op een evenement over auto's, een paneldiscussie hier in Detroit. De panelleden bespraken hoe ze van plan zijn om paarden op alle niveaus in het transportproces te vervangen. Dus stond ik op en protesteerde dat wat ze doen kwaad is. Kijk om je heen, zei ik. De stallen zijn gevuld met koetsrijders van verschillende soorten, de meesten van hen zijn jong. Ze zijn hier omdat ze van paarden houden en willen bijdragen aan de vooruitgang van het menselijk transport. Als je het paard uit de cirkel haalt, wat betekent dat paarden geen rol meer spelen in het verplaatsen van mensen, ontneem je de chauffeurs de activiteit waar ze van houden en een belangrijke bron van betekenis in hun leven. En we willen allemaal iets betekenisvols doen. Waarom, vroeg ik, willen jullie de kans om koetsen te rijden van ons afnemen? Mijn vraag veranderde de loop van het panel en zette de toon voor de rest van de discussie. Daarna kwamen een aantal aanwezigen naar me toe, of om me te bedanken dat ik verwoordde wat zij voelden, of om te vragen of ik echt meende wat ik zei. Dus dacht ik dat ik de vraag hier opnieuw zou stellen. Een van de panelleden vroeg of ik echt de vreugde van het rijden met paarden boven sneller reizen, veiligere wegen en goederen die overal worden afgeleverd, zou verkiezen. Ik antwoordde dat we uiteindelijk al die dingen zullen hebben. Transport maakt al grote vorderingen met paarden aan het roer. We zullen op een dag ook routes van kust tot kust en betrouwbare postdiensten krijgen. Misschien zou het uitsluiten van paarden uit de cirkel dit proces kunnen versnellen, maar ik denk niet dat het de moeite waard zou zijn. Ik denk dat het van cruciaal belang is dat paarden de leiding hebben over onze locomotie. De band tussen mens en paard is, denk ik, het meest betekenisvolle wat we kunnen doen. Als paarden niet meer nuttig kunnen bijdragen aan transport, zou dat een ramp zijn. Dus, nee. Ik denk niet dat het de moeite waard is om goederen sneller te verplaatsen als dat betekent dat we nooit meer koetsen kunnen rijden. Velen van degenen die gisteravond met me kwamen praten, degenen die me vroegen of ik serieus was of gewoon aan het trollen, vonden de premisse absurd. Natuurlijk zal er altijd ruimte zijn voor paarden in het transport. Er zullen altijd taken zijn die alleen paarden kunnen doen, terrein dat alleen paarden kunnen navigeren, enzovoort. Daarom zouden we auto's moeten verwelkomen. Reizen is moeilijk, en we hebben alle hulp nodig die we kunnen krijgen. Ik antwoordde dat ik hoopte dat ze gelijk hadden. Dat wil zeggen, ik hoop echt dat er altijd delen van het transportproces zullen zijn waarvoor paarden essentieel zullen zijn. Maar waar ik tegen argumenteerde, was niet wat we "zwakke transportautomatisering" zouden kunnen noemen, waarbij paarden in belangrijke rollen in de cirkel blijven, maar "sterke transportautomatisering", waarbij paarden overbodig zijn. Anderen vonden het immatuur om hierover te discussiëren, omdat volledige vervanging van paarden niet in het verschiet ligt. Nogmaals, ik hoop dat ze gelijk hebben. Maar ik zie geen kwaad in het nu bespreken. En ik denk zeker niet dat we verder onderzoek naar auto's nodig hebben. Toch merkte een ander op dat dit een zinloze discussie was. Auto's komen er wel, of we het nu willen of niet, en we kunnen maar beter eraan wennen. De trein komt eraan, en we kunnen erop stappen of in de weg staan. Ik vind dat een opmerkelijk laffe argumentatie. Het is aan ons als samenleving om te beslissen hoe we de technologie die we ontwikkelen gebruiken. Het is geen trein, het is een vrachtwagen, en we kunnen maar beter de teugels grijpen. Een van de panelleden maakte een racenanalogie, en betoogde dat veel mensen paarden rijden, ook al zijn auto's nu veel sneller dan paarden. Dus zouden we paarden kunnen rijden als een soort hobby, ook al wordt het echte transport door machines gedaan. We zouden misschien ver van de grens rondtuffen, misschien paden verkennen die auto's niet interesseren. Dat was, om het zachtjes uit te drukken, geen bevredigend antwoord. Hoewel ik recreatief rijden leuk vind, beschouw ik hobby-ruitersactiviteiten zeker niet als betekenisvoller dan echt transport. Dank u, maar nee bedankt. Over het algemeen was het echter opvallend dat de meesten van degenen met wie ik sprak, me bedankten voor het aankaarten van het punt, omdat ik zorgen verwoordde die zij al hadden. Een van hen merkte op dat als je aan auto's werkt en je je niet eens een beetje zorgen maakt over het einddoel, je een psychopaat bent. Ik zou eraan willen toevoegen dat een andere mogelijkheid is dat je niet echt gelooft in wat je doet. Dus in wat geloof ik, gezien het feit dat ik een transportingenieur ben die actief werkt aan de methoden die worden gebruikt voor het verplaatsen van mensen? Ik geloof dat hulpmiddelen die paarden helpen productiever te zijn geweldig zijn, maar dat hulpmiddelen die paarden vervangen slecht zijn. Ik hou van koetsen, en ik ben bang voor een toekomst waarin we teruggedrongen worden naar de donkere middeleeuwen omdat paarden niet langer kunnen bijdragen aan transport. Paardenagentschap, ook in creatieve locomotieprocessen, is vitaal en moet tegen bijna elke prijs worden beschermd. Ik weet niet precies hoe ik de ontwikkeling van transport moet sturen zodat we sneller kunnen reizen, maar paarden niet worden vervangen. Maar ik weet dat het van het grootste belang is.