Bijpraten over het laatste weekenddebat en ik begrijp niet waarom sommige mensen denken dat digitale kunst in een enkele ideologische richting moet zitten, alleen omdat het in crypto is genoteerd - alsof alles buiten die richting op de een of andere manier de cultuur verwatert. De kunst en de distributiemiddelen hoeven niet crypto-native te zijn om betekenisvol te zijn. Sommige werken bestaan omdat blockchain het medium is. Andere bestaan omdat blockchain de authenticatie- en distributielaag is. Beide zijn geldig en spreken verschillende kunstenaars en verzamelaars aan. Er zijn genoeg structurele en gedragsveranderingen die ik zou willen zien om digitale cultuur op de lange termijn te ondersteunen, maar misschien is de eerste stap simpelweg niet alles in één verhaal te laten samenvallen. Nieuwe verzamelaars zullen komen wanneer er een duidelijke waardepropositie voor hen opduikt. Dus in plaats van te wachten tot de volgende duizend mensen in onze hoek van CT terechtkomen, waarom niet de reeks mogelijkheden tonen op een van de meest gevestigde plekken voor kunstpresentatie?

En omdat vandaag mijn minstens één keer per maand ‘luister naar This is Water van David Foster Wallace’ dag was, onthoud: "de exact dezelfde ervaring kan twee totaal verschillende dingen betekenen voor twee verschillende mensen, gezien de twee verschillende geloofsjablonen van die mensen en de twee verschillende manieren waarop ze betekenis uit ervaring construeren" Cultuur moet participatief zijn en open voor interpretatie, niet prescriptief.