AWS heeft een regionale storing ondervonden. Tienduizenden apps - Venmo, Reddit, Zoom, Roblox, zelfs de eigen diensten van Amazon vielen uit. Maar een paar niet, omdat ze draaiden op @WalrusProtocol, via @SuiNetwork. Laten we uitpakken waarom [Onderzoeksserie]↓

De AWS-storing werd teruggevoerd naar US-EAST-1, de regio die stilletjes de helft van het internet aandrijft. Toen het uitviel, stortten de DNS- en API-laag in, wat een cascade van downtime veroorzaakte. Zelfs apps met "back-ups" gingen donker omdat hun back-ups zich in dezelfde regio bevonden.

Wat onthult de enorme AWS-storing over het internet? Dat een enkele storing in Virginia de wereld niet zou moeten doen zwijgen, en toch deed het dat. En we hebben een wereldwijd web gebouwd op een lokale ruggengraat en vergisten ons dat grootte gelijkstaat aan stabiliteit.

Maar deze mislukking was niet nieuw. Het is elke keer hetzelfde patroon: centralisatie + gemak → kwetsbaarheid. Één aanbieder, één regio, één API. Het enige wat nodig is, is een enkel knelpunt voor het web om te knipperen.

Waarom het belangrijk is? In AWS of Google Cloud: - Je vertrouwt hun dashboard wanneer het zegt "succesvol opgeslagen." - Als hun regio faalt, kun je niet onafhankelijk bewijzen welke gegevens nog bestaan. In Walrus: - Bewijs is openbaar en gedecentraliseerd. - Zelfs als sommige knooppunten falen, laat de ontvangstbewijs je bevestigen welke fragmenten overblijven en waar. Walrus vervangt vertrouwen door verificatie.

Een ander verschil: - AWS gaat uit van uptime: Het is gebouwd voor efficiëntie en schaal, met de verwachting dat storingen zeldzame uitzonderingen zijn die kunnen worden gepatcht of omgeleid. - @WalrusProtocol gaat uit van falen: Het is gebouwd onder de verwachting dat knooppunten zullen falen - zodat de overleving van het systeem niet afhankelijk is van een enkel knooppunt, regio of provider.

Walrus is wat we een antifragiel ontwerp noemen: een systeem dat niet kapot gaat wanneer delen ervan dat wel doen. En dat is waarom tijdens een AWS-storing, Walrus-gebaseerde apps bleven draaien - niet omdat ze geluk hebben, maar omdat het systeem niet afhankelijk is van een enkel onderdeel om te overleven.

Overleven van falen is de helft van het verhaal. De andere helft is weten en laten zien dat je gegevens nooit in de eerste plaats zijn verdwenen. Omdat Walrus verifieerbare continuïteit is, het tegenovergestelde van "neem ons woord ervoor." Je kunt bewijzen dat je niet alleen gegevens hebt opgeslagen, maar ook waar ze zich bevinden, hoe ze worden gerepliceerd en dat ze toegankelijk blijven. Dat is iets wat geen regio-gebonden aanbieder kan beloven.

Het AWS-evenement bevestigde een grotere waarheid: Decentralisatie gaat niet meer om ideologie; het gaat om overleven. Gecentraliseerde systemen falen samen. Gedecentraliseerde systemen degraderen geleidelijk omdat de storing asynchroon is. Als één knooppunt, zone of cluster faalt, blijven de anderen functioneren. De prestaties kunnen iets dalen, maar het systeem stort niet in en sterft niet.

De AWS-storing maakte één ding duidelijk: de "cloud" is niet de lucht, het is het datacenter van iemand anders in Virginia. Walrus verspreidt die lucht over de wereld; verifieerbaar, permissieloos, herstelbaar. Toen het web donker werd, knipperde Walrus niet omdat veerkracht de premisse was.