Nowa oś władzy: Warsh, Druckenmiller, Bessent i następny przewodniczący Fed Centrum ciężkości w amerykańskiej polityce gospodarczej przesuwa się z izolowanych osobowości do ściśle powiązanej sieci: Kevin Warsh, Stanley Druckenmiller i Scott Bessent, teraz zjednoczeni pod Donaldem Trumpem. Próbują zakończyć 15-letni eksperyment w zarządzaniu popytem keynesowskim i zastąpić go reżimem po stronie podaży opartym na kapitale produkcyjnym, a nie inżynierii finansowej. W obliczu decyzji o nowym przewodniczącym Fed, ta sieć nagle ma ogromne znaczenie. Przeczytaj sytuację. Przez lata, plan był prosty: stymulacja fiskalna plus ultrałatwe pieniądze, aby podtrzymać popyt, co prowadziło do „gospodarki bogatej w aktywa, ubogiej w dochody” z rosnącymi rynkami, ale słabą produktywnością i nierównymi płacami. Warsh i Druckenmiller byli wczesnymi insiderami, którzy ogłosili, że ten model jest wyczerpany, argumentując, że QE i represja finansowa zniekształcają rynki i zniechęcają do rzeczywistych inwestycji. Ich krytyka nie była antyrynkowa; była ostrzeżeniem, że wyceny nie mogą na stałe zastępować tworzenia kapitału. Bessent teraz dostarcza fiskalnego i przemysłowego odpowiednika. Czerpiąc z tradycji hamiltoniańskiej, jego strategia podkreśla deregulację, przyjazne inwestycjom zasady podatkowe i ukierunkowane taryfy, aby przywrócić produkcję i wydatki kapitałowe na krajowy grunt, pozwalając prywatnemu kapitałowi zyskiwać na budowie w energetyce, produkcji i technologii, zamiast korzystać z politycznie napędzanej ekspansji mnożników. Rząd ustala zasady; sektor prywatny przejmuje pałeczkę. Osobiste powiązania czynią wyścig o Fed szczególnie intrygującym. Warsh i Druckenmiller ściśle współpracowali, łącząc perspektywę byłego członka Fed z jednym z najbardziej udanych inwestorów makroekonomicznych tej epoki. Bessent pochodzi z tej samej linii globalno-makroekonomicznej, więc poglądy Warsha i Bessenta są połączone nie tylko ideologią, ale także wspólnymi mentorami, metodami i doświadczeniem rynkowym, z Druckenmillerem jako węzłem między nimi. W tym kontekście potencjalna rola Warsha jako przewodniczącego Fed jest kluczowa. Jest jednym z nielicznych kandydatów, których osiągnięcia już pasują do projektu Bessenta: sceptyczny wobec aktywizmu bilansowego i rozszerzania mandatu, ale realistyczny w zarządzaniu systemem o wysokim zadłużeniu i skoncentrowanym na dolarze bez terapii szokowej. Fed pod przewodnictwem Warsha mógłby zawęzić mandat, normalizować bilans w czasie i nadal obniżać stopy w sposób wspierający agendę po stronie podaży, a nie kolejną rundę inżynierii finansowej. Trump zapewnia polityczne wsparcie; Bessent obsługuje fiskalne i przemysłowe dźwignie; Warsh stabilizuje bardziej skoncentrowany, dostosowany do rynku Fed; a Druckenmiller łączy bank centralny z rynkami. Teraz widzisz, dlaczego Warsh byłby dobrym przewodniczącym Fed, dlaczego dobrze by się dogadywał i współpracował z Bessentem oraz dlaczego powiązanie z Druckenmillerem czyni tę strukturę tak przekonującą? Przeczytaj sytuację.