de Ganges is een krachtige kracht... ik herinner me deze dag duidelijker dan de meeste dagen in mijn leven. ik werd naar beneden gezogen in de diepste delen van de riviervallei, zo diep dat er geen blauw was, geen oppervlakte, geen water... alleen maar duisternis. pikzwart. als je zo diep bent, krul je op in een bal en bedek je je hoofd zodat je niet knock-out gaat op scherpe rotsen... geen zwemvest, alleen ik en de stroom. e elke keer dat ik niets anders dan zwart zag, sloeg een andere golf me tegen een rots en lanceerde me net lang genoeg omhoog om te ademen, dan weer terug in de duisternis. op de diepste punten waren mijn longen leeg en mijn lichaam bevroor... op een gegeven moment gaf ik op. zei vaarwel tegen mezelf. slokte rivierwater en zonk dieper, ogen gesloten. net toen ik klaar was, werd ik nog één keer omhoog geduwd en hoorde ik mijn vriend schreeuwen om naar het strand te zwemmen... te laat, ik was dood in het midden van de stroom. mensen op de oever schreeuwden mijn naam. mijn lichaam was leeg, niet eens genoeg energie om te peddelen. ik zag een enorme rots en reikte uit, hij veegde langs me maar ik ving hem met twee vingers. de rivier trok mijn benen naar het zuiden terwijl ik mijn lichaam omhoog trok. op de een of andere manier krabbelde ik één voet op de rots... alleen mijn gezicht kwam omhoog. ik voelde me warm en nat, dacht dat ik mezelf had geplast, maar het was bloed dat over mijn lichaam stroomde. ik kon me niet bewegen, lag daar gewoon... de zwaartekracht drukte me op een mesvormige rots die dieper snijdde. stemmen schreeuwden en toen zwart. een uur later kwam er een motorboot de rivier op. mijn vriend had een discussie met de piloten en zei uiteindelijk verdomme, ik betaal wat het kost... mijn ogen waren gevuld met bloed. ik wilde niet onderhandelen. ik wilde overleven. mensen komen naar de Ganges om te sterven, om tot as te worden verbrand en terug te keren... ik ging daarheen om opnieuw geboren te worden. mijn lichaam verbrandde wekenlang in de zon, gekneusd en bloedig, nauwelijks in staat om te lopen. een hostel reinigde mijn wonden, gaf me medicijnen. ik verloor bijna een ledemaat aan infectie, maar ik overleefde. tweede leven... nieuwe reden om met een doel te leven. deze zonsondergang voelt als een thuiskomst. de dagen eindigen maar het leven blijft doorgaan... leef hard. neem risico's, misschien niet zo riskant. kom elke dag opdagen. zet je hele lichaam en hart op het spel. je gaat winnen. mijn volledige set van Rishikesh is nu uit.