Een paar nachten geleden ging ik naar het ziekenhuis met enkele waarschuwingssignalen van een hartaanval. Niet allemaal, maar genoeg om mijn aandacht te trekken. Ik ging vooral voor mijn vrouw en kinderen. Ik was er niet van overtuigd dat er echt iets mis was... maar met een paar risicofactoren en een paar klassieke symptomen, wilde ik het niet op het spel zetten. Terwijl ik daar lag in het ER-bed, aangesloten op al die draden - tussen het antwoorden op jullie fijne mensen door - klikte er iets: Ik dacht niet dat ik daar moest zijn. Ik was er alleen als verzekering "voor het geval dat". Ik dacht niet dat het mijn tijd of geld waard was om te doen. Maar het vermijden van het slechtste scenario was dat wel. En het kwam bij me op: dit is precies hoe risicobeheer eruitziet in crypto. De meeste mensen gaan failliet, niet omdat de markt "hen heeft gepakt", maar omdat ze proberen om bewegingen voor te zijn op basis van emotie in plaats van te wachten op de signalen. Ze willen eerder zijn dan dat ze gelijk willen hebben. Risico/vergoeding wordt genegeerd. Ongeldigverklaringen worden "aangepast". Onpatience begint de beslissingen te nemen. En plotseling verandert wat een kleine kras had moeten zijn in een levensveranderende klap. Maar het hele punt van een kader is dat je niet handelt totdat de grafiek het verhaal bevestigt. Je wacht op echte signalen. Je neemt alleen trades waar de neergang je niet zal ruïneren. Je beschermt de toekomstige versie van jezelf - niet het ego dat de exacte wick wil raken. En aan het eind? Ik was helemaal in orde. Een beknelde zenuw veroorzaakte gevoelloosheid en tinteling in mijn linkerarm en angst over de plotselinge opkomst droeg waarschijnlijk bij aan het zware gevoel op mijn borst....