Birkaç gece önce kalp krizi uyarı belirtileriyle hastaneye gittim. Hepsi değil, ama yeterince fark ettim. Çoğunlukla eşim ve çocuklarım için gittim. Gerçekten bir şeylerin yanlış olduğuna ikna olmuyordum... ama birkaç risk faktörü ve birkaç klasik semptom varken, riske girmeyecektim. Acil servis yatağında tüm kablolara bağlı yatarken - size cevap verirken - bir şey tıkırdadı: Orada olmam gerektiğini düşünmedim. Ben sadece "her ihtimale karşı" sigorta olarak oradaydım. Bunun zamanımı ya da paramı harcamaya değdiğini düşünmedim. Ama en kötü senaryodan kaçınmak gerekiyordu. Ve fark ettim: kripto dünyasında risk yönetimi tam olarak böyle görünüyor. Çoğu insan piyasanın "onları yakaladığı" için değil, sinyalleri beklemek yerine duygulara dayalı hareketleri önceden koşmaya çalıştıkları için patlıyor. Haklı olmaktan çok erken olmak istiyorlar. Risk/ödül görmezden geliniyor. Geçersiz kalanlar "ayarlanır". Sabırsızlık kararları vermeye başlar. Ve aniden, küçük bir çizik olması gereken şey, hayat değiştiren bir hite dönüşüyor. Ama bir çerçevenin tüm amacı, grafik hikayeyi doğrulayana kadar harekete geçmemektir. Gerçek sinyalleri bekliyorsun. Sadece dezavantajı sizi mahvetmeyecek takaslar yaparsınız. Geleceğin kendin versiyonunu korursun - tam fitili vurmak isteyen egonu değil. Ve sonunda? Tamamen iyiydim. Sinir sıkışması sol kolda uyuşma, karıncalanma ve aniden başlamasıyla ilgili kaygıya neden oluyor, muhtemelen göğsümdeki ağır hisse katkıda bulunuyor....