Iedereen zou dit verhaal moeten lezen… Op een dag liep een jonge krijger naar zijn training toen hij zijn leraar, een meester-krijger, in de tuin planten zag verzorgen. Hij benaderde hem voorzichtig en stond stil, niet willen storen de man van wie hij zoveel had geleerd. "Wat wil je?" vroeg de meester-krijger, zonder zijn focus van de planten te breken. De leerling antwoordde: "Waarom trainen we voor oorlog? Zou het niet rustiger en vrediger zijn om een tuinier te zijn en de planten te verzorgen?" De meester pauzeerde, draaide zich naar de leerling en glimlachte. "De tuin verzorgen is een ontspannende bezigheid, maar het bereidt je niet voor op de onvermijdelijke gevechten van het leven. Het is gemakkelijk om kalm te zijn in zo'n serene omgeving. Het is moeilijk om kalm te blijven wanneer je onder aanval staat." De leerling knikte en draaide zich om, tevreden met het antwoord, maar de meester was nog niet klaar. "Het is veel beter om een krijger te zijn die zijn tuin verzorgt dan een tuinier die in oorlog is." Ik denk bijna elke dag aan dat verhaal. Want hier is de waarheid die we allemaal kennen: Het leven is moeilijk. Chaos, onzekerheid, falen, strijd, pijn, verlies. Al die dingen zijn een natuurlijk onderdeel van het leven. Ze zijn niet goed of slecht. Ze zijn er gewoon. En meestal krijg je niet de kans om de gevechten te kiezen die voor je deur komen. Je kunt de tegenstanders die je verkiest niet kiezen. Je kunt de timing of de voorwaarden niet onderhandelen. Er is geen "pauze" als je er niet klaar voor bent. Er is geen wachttijd als je niet houdt van wat je ziet. De simpele waarheid is dat je de onvermijdelijke gevechten van het leven ontmoet op precies het niveau van je voorbereiding. Die voorbereiding is opgebouwd uit de moeilijke dingen die je koos toen je ze niet hoefde te kiezen: • De vroege ochtenden die je doorstond. • De focus die je aanhield....